Na począku spotkania głos zabrał ks. Rodrigue Gbedjinou, dyrektor EITP, który podkreślił, że ważną rzeczą jest, aby ten czas spotkania został dobrze wykorzystany, powinno się znaleźć w nim miejsce na zadawanie właściwych pytań i znajdowanie odpowiednich odpowiedzi. Wskazał zwłaszcza na potrzebę zastanowienia się nad tym, co Kościół może dziś zaoferować młodym ludziom.
Następnie dr André Alihonou, psycholog kliniczny, wprowadził uczestników w świat młodych ludzi, nastolatków i młodzieży. Opierając się na swoim doświadczeniu i wiedzy zawodowej, psycholog zachęcił uczestników do ponownego odkrycia swojej młodzieńczej tożsamości, słuchając i służąc. “Okres dorastania to złożony okres, pełen możliwości w zakresie rozwoju osobistego i wielkich wyzwań związanych z poszukiwaniem tożsamości, autonomii i relacji społecznych” - powiedział psycholog. Dlatego jego zdaniem ważne jest poznanie tych różnych aspektów w perspektywie jak najlepszego wsparcia młodych na tym kluczowym etapie ch życia.
Dr Alihonou zachęcił uczestników do słuchania nastolatków i zaufania im. Słusznie uważa się, że konieczne jest edukowanie społeczności w inny sposób, ponieważ “dorastający młodzi ludzie oczekują, by księża i kapelani byli dla nich wzorami do naśladowania, punktami odniesienia i towarzyszami na drodze do osiągania dojrzałości”.
Potem referat miała siostra Marcelle Aholou, socjolog i członkini Zgromadzenia Dziewic Konsekrowanych diecezji Kotonu, która przybliżyła stosunek młodych ludzi do wiary i Kościoła.
Według niej Marcelle, ta relacja jest ambiwalentna. Z jednej strony niektórzy młodzi ludzie postrzegają Kościół jako miejsce braterstwa, wsparcia i autentycznej wiary, a z drugiej strony, wielu czuje się od niego oddalonych, a nawet skłóconych z jego wartościami i praktykami.
Mając to na uwadze, siostra Marcelle stwierdziła, że Kościół jest dziś wezwany do:
- angażowania się w wyjaśnianie młodym ludziom różnych kwestii związanych z wiarą i Kościołem;
- towarzyszenia młodym ludziom w odpowiadaniu na wiele zadawanych przez nich pytań, które mają dla nich szczególne znaczenie na poziomie wymiany opinii i dialogu;
- przybliżania nauki społecznej Kościoła;
- dawania młodym ludziom autentycznego świadectwa wiary i przyjaźni;
- prowadzenia towarzyszenia duchowego;
- promowania inicjatyw w zakresie przedsiębiorczości;
- wykorzystania sieci społecznościowych, aby dotrzeć do młodych ludzi;
- rozwijania różnych form wyrażania wiary;
- tworzenie różnych form wsparcia młodych ludzi.
“Młodzi ludzie oczekują, że Kościół będzie bardziej otwarty i zaangażowany społecznie, zdolny do dostosowania się do współczesnych realiów, a także tolerancyjny i zdolny do odpowiedniego reagowania na ich obawy i pomagania im w rozwoju” - powiedziała zakonnica.
W to dynamicze poszukiwanie rozwiązań włączył się również ks. Joseph Basson, delegat inspektorialny ds. duszpasterstwa młodzieży inspektorii Afryki Północno-Zachodniej pw. Matki Bożej Pokoju (AON). Salezjanin wskazał na konkretne, odważne i innowacyjne wybory duszpasterskie. Te wybory, oparte na salezjańskim modelu duszpasterstwa młodzieży, którego punktem odniesienia jest Chrystus Dobry Pasterz, muszą odpowiadać aktualnym pragnieniom młodych ludzi.
Refleksja ks. Bassona oscylowała wokół trzech innowacyjnych modeli duszpasterskich: katechetyczno-duszpasterskiego, szkolno-duszpasterskiego i oratoryjnego, odziedziczonego po św. Filipie Nereuszu i św. Janie Bosko. Podkreślił, że modele te wymagają nie tylko starannego planowania, ale także odpowiednich zasobów ludzkich i finansowych.
Na koniec ks. Basson wymienił szereg działań (sportowych, kulturalnych i edukacyjnych) Salezjańskiego Duszpasterstwa Młodzieżowego, które mogą pomóc w dostosowaniu tradycyjnego stylu do potrzeb dzisiejszych dzieci i młodzieży. Innymi słowy, duszpasterstwo młodzieży musi się dostosować do zmieniających się czasów i potrzeb młodych ludzi.
