1. Błogosławiona Rodzina Salezjańska, która znajduje radość w ubóstwie. Napełniona łaską Bożą będzie dokonywać cudów wśród młodzieży ubogiej i z marginesu. To jest świętość!
Mogę was zapewnić, na podstawie tego wszystkiego, co przeżyłem i zobaczyłem w czasie pięciu lat animacji na całym świecie (dotąd w 85 krajach), że z pewnością każdego Dnia Bóg nie przestaje dokonywać prawdziwych „cudów życia” w egzystencji licznych chłopców, dziewcząt, ludzi młodych, zwłaszcza najuboższych i z marginesu.
Są to cuda, które nie mają nic wspólnego ze środkami finansowymi, ale z osobistym traktowaniem, pełnym szczerości, uczucia, akceptacji i prawdziwego wsłuchania się w sytuację każdego człowieka młodego, która często jest niezwykle dramatyczna.
2. Błogosławiona Rodzina Salezjańska, która, z łagodnością i miłością Dobrego Pasterza, przyjmuje i z dobrocią towarzyszy ludziom młodym, wychowując ich do dialogu i akceptacji drugiego. To jest świętość!
Wydaje mi się, że bardzo ważne jest wychowanie ludzi młodych do dialogu i przyjęcie tego, kto jest odmienny! W czasie jednej z moich ostatnich wizyt w Europie, jeden z nastolatków publicznie modlił się o to, aby „przestał się bać cudzoziemców”. Wtedy zadałem sobie pytanie: co zasiewamy my, dorośli i władze, w tych społecznościach, że piętnastoletnia osoba boi się kogoś, kto jest po prostu inny?
3. Błogosławiona Rodzina Salezjańska, która, stojąc u boku innych, leczy rany tego, który cierpi i przywraca nadzieję temu, kto ją stracił, niosąc radość Chrystusa Zmartwychwstałego. To jest świętość!
Nadzieja jest jedną z wielkich cnót chrześcijańskich i słowo talizman, którego dzisiaj bardzo nam brakuje. Czasem nie można rozwiązać problemów ludzi, ale można być u ich boku, okazując akceptację i szacunek; można pomóc uleczyć rany. Kto z nas nie nosi jakiejś rany w duszy i w sercu, i nie docenia gestu, nawet najmniejszego, który złagodzi ból ran życia?
4. Błogosławiona Rodzina Salezjańska, która, odczuwając głód i pragnienie sprawiedliwości, towarzyszy ludziom młodym w realizacji ich programu pełnego życia w rodzinie, w pracy, w zaangażowaniu politycznym i społecznym. To jest świętość!
Pytałem wszystkich ludzi młodych na świecie, których spotkałem, czy mają ideały życia, plany, ponieważ życiu bez marzeń, bez planów, bez ideałów grozi to, iż ograniczy się tylko do „przetrwania”, a nie będzie życiem w pełni przeżywanym. Musimy im towarzyszyć, by zakotwiczyli swoje życie w “kolumnach”, które uczynią ich silnymi i wytrwałymi, pozwalając przetrwać wszystkie burze.
5. Błogosławiona Rodzina Salezjańska, która konkretnie doświadcza miłosierdzia, otwiera oczy i serce na słuchanie, przebaczenie, stając się domem, który przyjmuje. To jest świętość!
Jednym ze słów mniej dzisiaj używanych jest „miłosierdzie”. Stąd też, gdy papież Franciszek mówi o miłosierdziu, co często robi, natychmiast pojawiają się „złowieszczy prorocy”, którzy bełkocą, że są to bzdury i oznaki słabości, i że nie na tym polega istota chrześcijańskiego życia. Natomiast nasz sposób rozumienia życia i edukacji, moi przyjaciele, przechodzi najpierw przez spojrzenie zrozumienia, współczucia i miłosierdzia. Ten rodzi się z akceptacji i słuchania.
6. Błogosławiona Rodzina Salezjańska, która stara się być autentyczna, zintegrowana i przejrzysta, pielęgnując spojrzenie, które wychodzi poza powierzchowność, dostrzegając w każdym człowieku działającą łaskę Bożą. To jest świętość!
W świecie, w którym dominują oportuniści, osoby protegowane, specjaliści od robienia kariery, ludzie mający obsesję na punkcie przyjemności, gotowi zdeptać najwet najbardziej święte więzy, my jednoczymy się, bez dyskryminacji, z ludźmi, którzy wierzą w autentyczność, w przejrzystość, w uczciwość; którzy działają jedynie według miłości i wiary. Chcemy należeć do rzeszy tych, którzy są przejrzyści i umieją zadziwić się w obliczu Boga i Jego słowa.
Chcemy w ludziach młodych formować serce prawe, przejrzyste i jasne, całkowicie otwarte na Boga i innych, nawet za cenę przebicia.
7. Błogosławiona Rodzina Salezjańska, która, wychodząc od prawdy Ewangelii, wierna charyzmatowi Księdza Bosko, staje się zaczynem nowej ludzkości, przyjmując z radością również krzyż ze względu na Królestwo Boże. To jest świętość!
Nie przestajemy wierzyć, że charyzmat Księdza Bosko jest darem Bożym dla Kościoła i dla świata, w takim stopniu aktualnym i niezbędnym, w jakim był zawsze. Wierzymy pokornie, że współczesnemu światu czegoś by brakowało, gdyby nie było charyzmatu salezjańskiego i tysięcy placówek salezjańskich w 134 krajach świata, pośród milionów ludzi młodych i ich rodzin.
I nie przestajemy wierzyć, że skoro drzewo, które upada, robi więcej hałasu niż las rosnący w ciszy, chcemy być lasem, który cicho wzrasta, ale który daje cień bardzo wielu. Życzę więc wam, abyście byli błogosławionymi.
