Podczas sesji w języku hiszpańskim Adam Rudin, dyrektor programu wolontariatu „Salesian Lay Missioners” w New Rochelle, podał kilka wskazówek dotyczących budowania dobrych, zdrowych relacji ze wspólnotami przyjmującymi, podkreślając potrzebę jasnych oczekiwań, skutecznej komunikacji i dobrego przygotowania wolontariuszy. W tym kontekście omówił kwestię pisemnych wytycznych dotyczących obowiązków wolontariuszy, programu i wspólnoty przyjmującej wolontariuszy, zachęcając do wspólnego, odpowiedniego podejścia do misji i standardów tej służby. Dodał przy tym, że przed wyjazdem w ramach spotkań z dyrektorami placówek, do których udają się wolontariusze, omawiany jest program pracy, możliwość szkoleń, logistyka, struktury wsparcia i dany kontekst lokalny. Na koniec wolontariusze otrzymują również aktualne informacje dotyczące rzeczywistości, która będzie ich udziałem i w której będą działać, a to wszystko po to, aby będąc dobrze poinformowni, przybyli na miejsce z realistycznymi oczekiwaniami, podchodząc z szacunkiem i zrozumieniem do lokalnej społeczności.
Podobnie Ulla Fricke z „Don Bosco Mission” w Bonn zwróciła uwagę na szereg ważnych obszarów godnych uwagi, które mają na celu wzmocnienie przygotowania wolontariuszy i współpracy. Podkreśliła wartość wspólnej tożsamości salezjańskiej, w zachowaniu której pomagają przejrzyste struktury, dobrze wyznaczone role i jasne oczekiwania, a także wymóg zrozumienia różnych kultur i sposobów komunikacji, nie zapominając o stałym wspieraniu partnerów w terenie. Fricke zwróciła również uwagę na pewne wyzwania związane z ochroną małoletnich, świadomością postkolonialną, klerykalizmem, różnym postrzeganiem roli wolontariuszy, dużą rotacją personelu i różnicą co do stylu komunikacji. Podkreśliła także znaczenie pokory, utrzymywania serdecznych relacji charakterystycznych dla współpracy salezjańskiej, jak również zwróciła uwagę na ostrożne podejście do kryzysów i różnych delikatnych kwestii oraz położenie nacisku na budowanie długotrwałych relacji opartych na zaufaniu, zdrowych i ukierunkowanych na misję.
Karen Amaro z Urugwaju, dyrektor salezjańskiej placówki socjalnej i członkini inspektorialnego zespołu VMS, podzieliła się cennymi spostrzeżeniami z perspektywy wspólnot przyjmujących. Podkreśliła znaczenie troskliwego i konsekwentnego towarzyszenia wolontariuszom, aby ci czuli się mile widziani, wspierani i włączeni w życie społeczności. Zaznaczyła również, że niezbędna jest silna, oparta na zaufaniu współpraca z organizacją wysyłającą, sprzyjająca otwartej komunikacji, dzieleniu się obowiązkami i wspólnej misji skupionej na dobru zarówno wolontariuszy, jak i młodych ludzi, którym służą.
Ponadto ks. Chris Kunda, delegat ds. duszpasterstwa młodzieży Zambii, Botswany, Malawi i Zimbabwe, podzielił się doświadczeniami związanymi z jego wizytatorią ZMB, gdy chodzi przyjmowanie i goszczenie wolontariuszy od lat 90. XX w., w czym pomagała doskonała koordynacja pracy ze strony Duszpasterstwa Młodzieży, Sektora Misji i dyrektorów wspólnot. Pierwszym krokiem jest utrzymywanie kontaktu z organizacjami wysyłającymi, zwłaszcza w celu wyjaśnienia polityki imigracyjnej i innych wyzwań. Gdy chodzi o drugi krok, jest nim towarzyszenie wspólnocie przyjmującej, co dotyczy zwłaszcza jej dyrektora.
Wiele opinii wyrażonych w wystąpieniach Rudina i Fricke'a zostało powtórzonych przez Amaro i ks. Kundę.
Po tych wypowiedziach miały miejsce ubogacające dyskusje na ten temat. Stwierdzono m.in., że:
– silne relacje między wspólnotami wysyłającymi i przyjmującymi mają kluczowe znaczenie dla powodzenia pracy wolontariuszy;
– jasna komunikacja od samego początku, dobrze wyznaczone pola pracy oraz odpowiednie, obustronne, zrozumienie ról, hierarchii i kontekstów kulturowych pomagają zapobiegać problemom w przyszłości;
– osobiste spotkania z partnerami i wyznaczenie odpowiedniego mentora jest dla wolontariuszy ogromną pomocą w trakcie ich służby.
Uczestnicy podkreślili także potrzebę doprecyzowania oczekiwań związanych z zawartymi umowami, w tym kwestii ekonomicznych, a także podkreślili znaczenie odpowiedniego przygotowania wolontariuszy w kontekście lokalnej kultury, charakteru pracy, życia społecznego oraz ich umiejętności i obowiązków, aby społeczności przyjmujące mogły wiedzieć, w jaki sposób mogą ich skutecznie wspierać.
Spotkanie zakończyło się prezentacją zaktualizowanej strony internetowej VMS i podaniem pewnych informacji ogólnych.
Te spotkania on-line są otwarte dla wszystkich zainteresowanych salezjańskim wolontariatem misyjnym lub w nim zaangażowanym. Odbywać się będą dwa razy do roku, w maju i listopadzie.
Wszyscy zainteresowani mogą na bieżąco śledzić działalność VMS odwiedzając stronę internetową: https://salesianvol.org/ lub korzystając z newslettera, który można zamówić, pisząc na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
“Dziękujemy wszystkim uczestnikom spotkania z Hiszpanii, Kolumbii, Boliwii, Peru, Stanów Zjednoczonych, Wenezueli, Meksyku, Urugwaju, Ekwadoru, Włoch, Lesotho, Irlandii, Czech, Słowenii, Francji, Niemiec, Hongkongu, Austrii, Maroka, Zambii, Australii, Węgier, Wielkiej Brytanii, Wietnamu, Demokratycznej Republiki Konga i Kambodży: ogromna mozaika krajów, które stanowią jedynie niewielką reprezentację Salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego na poziomie światowym” – mówią na koniec odpowiedzialni za VMS.
