Wraz z Kontytucją, która weszła w życie w 1988 roku, znaną również jako Kontytucja Obywateli, została również wprowadzona w Brazylii doktryna integralnej ochrony. Istotnie, w art. 227 mowa jest o obowiązku ochrony dzieci i młodzieży ze strony rodziny, społeczeństwa, traktowanym jako absolutny priorytet, co łączy się również z prawem do życia, ochrony zdrowia, pożywienia, edukacji, czasu wolnego, kształcenia zawodowego, kultury, godności, szacunku, wolności oraz życia w rodzinie i społeczeństwie.
13 lipca 1990 r., zgodnie z ustawą nr 8069, wszedł w życie “Statut Dzieci i Młodzieży”. To podejście prawne zmieniło perspektywę, w jakiej postrzegano dzieci i młodzież, broniąc ich praw, domagając się dla nich zróżnicowanej, specjalistycznej i integralnej opieki. Jednym słowem, “ECA” decentralizuje i odpowiednio ustawia działania administracyjne, eliminując biurokrację w polityce publicznej dotyczącej dzieci i młodzieży w Brazylii.
Nie możemy zapominać, że “ECA” to rezultat zaangażowania ruchu społecznego, który zajął zdecydowaną pozycję wobec sytemu karnego, o którym mowa w Kodeksie dla nieletnich, zastępując karanie edukacją i Prawami Człowieka. I dlatego dochodzi tutaj do wielkiego spotkania Księdza Bosko i “ECA”.
Poprzez system prewencyjny Ksiądz Bosko nadał odpowiednią formę praktyce edukacyjnej, której podmiotem troski są ludzie młodzi, zwłaszcza wykluczeni, opuszczeni i ci, którzy znajdują się w trudnej sytuacji i są zagrożeni. Ksiądz Bosko poprzez swój system prewencyjny, w obliczu sytuacji, w jakiej znajdowała się młodzież jego czasów, dokonał pewnego wyboru edukacyjnego: wybrał taki typ wychowania, który stawiał na takie wartości, jak obecność, miłość, radość, a który był ukierunkowywany przez rozum, religię i dobroć.
Obchody 30-lecia “ECA” to również uznanie, że dzieci i młodzież mają dostęp do edukacji, do ochrony zdrowia; że śmiertelność dzieci spadła i że rejestracja narodzin została zagwarantowana prawnie.
“ECA” umożliwił również otwarcie na inny rodzaj polityki. Mowa tu o “Krajowym programie zwalczania przemocy seksualnej wobec dzieci i młodzieży”, “Krajowym programie zapobiegania i wykorzenienia pracy dzieci i opieki nad młodzieżą pracującą”, ochronie prawa do rodziny i współistnienia w społeczności. Także ze wsparciem innych instytucji krajowych i międzynarodowych została wypracowana i przedstawiona propozycja dotycząca Krajowego Systemu Opieki Społecznej i Edukacyjnej (SINASE).
Jednakże jest jeszcze wiele do zrobienia, ponieważ niesprawiedliwość ciągle daje znać o sobie, nie pozwalając dzieciom i młodzieży w pełni cieszyć się swoimi prawami.
Claudia R. Zanchin Vanzo
