Jest to bardzo ważny krok w procesie beatyfikacji i kanonizacji, który został przyjęty z radością zarówno w Ekwadorze, zwłaszcza w mieście Cuenca, gdzie ks. Crespi spędził znaczną część swojego salezjańskiego życia misyjnego, jak i we Włoszech, w Legnano, rodzinnym mieście ks. Crespiego.
Ks. Pierluigi Cameroni, postulator generalny ds. kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, stwierdził: “Doprawdy jest to postać o wielkiej głębi duchowej, misyjnej i kulturowej, która niesie mocne przesłanie nadziei i daje nam świadectwo życia całkowicie oddanego sprawie Królestwa Bożego w służbie ubogim i maluczkim, przeżywanego z dynamizmem apostolskim i salezjańską radością Księdza Bosko”.
Carlo Crespi Croci urodził się w Legnano (Mediolan) 29 maja 1891 roku. Był trzecim z trzynaściorga dzieci. W wieku dwunastu lat poznał salezjanów w szkole św. Ambrożego w Mediolanie, do której uczęszczał. gdzie ukończył naukę w gimnazjum. W 1903 r. podjął naukę w liceum salezjańskim w Valsalice (Turyn) i poczuł się pociągnięty przez Księdza Bosko. 8 września 1907 roku złożył pierwszą profesję salezjańską, a w 1910 roku profesję wieczystą. W 1917 roku przyjął święcenia kapłańskie. Na Uniwersytecie w Padwie odkrył istnienie nieznanego dotąd mikroorganizmu, wzbudzając zainteresowanie naukowców. W 1921 roku uzyskał doktorat z nauk przyrodniczych, a później dyplom z muzyki. W 1923 roku wyjechał na misje do Ekwadoru.
Wylądował w Guayaquil, kierując się do Quito, by wkrótce potem przenieść się do Cuenca, gdzie pozostał do końca życia. Rozpoczął swoją ogromną pracę na rzecz biednych. Kazał zainstalować światło elektryczne w Macas, otworzył szkołę rolniczą w Yanuncay. Potem udało mu się otworzyć liczne inne warsztaty; otworzył także pierwszą szkołę rzemiosła i zawodu, która stała się później Politechniką Salezjańską. W Yanuncay dał zakwaterowanie nowicjuszom, a w 1940 roku otworzył także Wydział Nauk Pedagogicznych, zostając jego pierwszym rektorem. Otworzył również szkołę podstawową “Cornelio Merchán” dla bardzo biednych dzieci, a także ośrodek studiów orientalnych, gdzie zdobywali odpowiednią edukację salezjanie skierowani do pracy na wschodzie Ekwadoru. ekwadorskim Wschodzie. Otworzył także muzeum, które przybrało potem jego imię, bardzo bogate w odkrycia naukowe i znane nawet poza Ameryką.
Ze wszystkich sił krzewił nabożeństwo do Maryi Wspomożycielki, łacząc swoje życie z sanktuarium pod Jej wezwaniem. Jego konfesjonał, zwłaszcza w ostatnich latach życia, był często zatłoczony, a ludzie spontanicznie zaczynali nazywać go “święty Carlo Crespi”. Zawsze był obecny wśród ubogich: w niedzielne popołudnia katechizuje dzieci ulicy, zapewniając im, oprócz rozrywki, chleb powszedni. Organizuje warsztaty kroju i szycia dla biednych dziewcząt z miasta.
Zmarł w Cuenca 30 kwietnia 1982 roku. Jego sława świętości jest wciąż żywa, a ludzie modlą się za jego wstawiennictwem i czczą go jako obrońcę ubogich.
Teraz przekazane Positio będzie studiowane przez kardynałów i biskupów z Kongregacji ds. Kanonizacyjnych. To studium i wydana opinia, gdy ta będzie pozytywna, pozwolą potem Ojcu Świętemu ogłosić ks. Carlo Crespiego “Czcigodnym Sługą Bożym”. A potem potrzebny będzie cud przypisany jego wstawiennictwu, który otworzy drogę do jego beatyfikacji.
