Wtedy też polityk Mariano Baptista, minister pełnomocny w Buenos Aires, spotkał się już z salezjanami. Wtedy też zrodziła się troska i pomysł co do przeszczepienia charyzmatu salezjańskiego w Boliwii. Było to pragnienie, które zrealizował jako prezydent Republiki Boliwii (1892-1896). Tak oto w dniu 8 października 1895 r. w Turynie został podpisany dokument, który umożliwił ks. Rua, ówczesnemu Przełożonemu Generalnemu Towarzystwa św. Franciszka Salezego, zadbanie o odpowiedni personel do otwarcia i prowadzenia dwóch szkół zawodowych i rzemieślniczych w miastach La Paz i Sucre. 

W poniedziałek 13 stycznia 1896 r. 14 salezjanów zostało wysłanych z Buenos Aires, aby założyć te upragnione szkoły w Boliwii. A 17 lutego, po długiej i pełnej wrażeń podróży, pierwsza grupa salezjanów przybyła do La Paz, w środku obchodów karnawału, witana przez przedstawicieli rządu i społeczeństwa La Paz.

Za zgodą rządu boliwijskiego salezjanie Księdza Bosko otrzymali oficjalnie budynek z przylegającym doń terenem, który należał do Boliwijskiego Instytutu Narodowego (znajdującego się przy avenida 16 de Julio), który natychmiast został odpowiednio przystosowany i udostępniony jako Szkoła Zawodu i Rzemiosła, do której początkowo uczęszczało 60 młodych ludzi, którzy przychodzili z zewenątrz. W tym samym czasie otwarto świąteczne oratorium, do którego w pierwszym tygodniu uczęszczało 400 dzieci i młodzieży, a liczba ta wzrosła do ponad 1000 w ciągu kilku najbliższych tygodni. Te i kolejne placówki, które powstały, należały do inspektorii sąsiedniego Peru pw. św. Róży z Limy, tworząc jeden okręg dwujęzyczny. 

Sytuacja ta trwała do 28 grudnia 1962 r., kiedy to Rada Generalna, pod przewodnictwem Przełożonego Generalnego ks. Renato Ziggiottiego, zatwierdziła utworzenie nowej Inspektorii. W dniu 9 stycznia 1893 r. Stolica Apostolska zatwierdziła tę decyzję i udzieliła odpowiedniego zezwolenia. W dniu 17 tego samego miesiąca Przełożony Generalny wydał dekret erygowania nowej Inspektorii pw. Matki Bożej z Copacabany, której pierwszym przełożonym został ks. Pedro Garnero. Zostało do niej przydzielonych osiem placówek, z których pięć działa do dziś, choć niektóre w innym zakresie niż przedtem, a są to: Szkoła “Don Bosco” w La Paz, Szkoła “Don Bosco” w Cochabambie, Szkoła rolnicza “Muyurina” w mieście Montero (Santa Cruz), Szkoła “Domingo Savio” w Calacoto (La Paz) i dom rekolekcyjny “Fatima-Don Bosco” (Cochabamba). 

Dzięki apostolskiej pasji pierwszych salezjanów, którzy kierowali inspektorią, wspomagani od strony misjonarzy z włoskich inspektorii, a także wytrwałości i wspaniołymyślności wielkich misjonarzy, dzieło salezjańskie w Boliwii zostało odpowiednio ugruntowano, rozszerzając swoją propozycję wychowawczą i duszpasterską na obszary wiejskie, na ośrodki górnicze, niesąc pomoc dzieciom i młodzieży znajdujących się w bardzo trudnej sytuacji i wystawionych na różne zagrożenia społeczne. Do tych pierwszych ośmiu placówek dołączyły inne, osiągając liczbę szesnastu, co łączyło się również ze wzrostem liczby lokalnych i rosnącej liczby świeckich współpracowników utożsamiających się z charyzmatem i posłannictwem salezjańskim.

Konkretnym wyrazem tego dzieła, prowadzonego w duchu współodpowiedzialności synodalnej, są Szkoły Ludowe Księdza Bosko (hiszp. EPDB), które stanowią sieć ponad 300 szkół (państwowo-kościelnych), znajdujących na prawie całym terytorium, poprzez które realizowane jest wysokiej jakości edukacja i integralne wychowanie, bazując na systemie prewencyjnym i służąc przede wszystkim ludziom młodym najbiedniejszych i wywodzącym się ze środowisk ludowych. 

W tym samym duchu salezjańska propozycja edukacyjna została rozszerzona na szkolnictwo wyższe, co znalazło wyraz w utworzeniu Uniwersytetu Salezjańskiego, oferując młodym ludziom możliwość kształcenia z chrześcijańskim podejściem antropologicznym młodym ludziom, stwarzając dla nich szansę rozwoju i zrobienia kariery zawodowej, na co normalnie nie byłoby ich stać.

W ostatnich latach, w ramach procesu reorganizacji terytorialnej, Inspektoria otworzyła się na obszary, o których wcześniej nie myślała, otwierając placówkę  w boliwijskiej Amazonii, w mieście Cobija, stolicy departamentu Pando, na północy kraju, gdzie stopniowo jest podejmowanych wiele różnych inicjatyw edukacyjnych i duszpasterskich, począwszy od świątecznego oratorium po wsparcie szkolne i opiekę duszpasterską w najbardziej problematycznych dzielnicach. 

W ciągu tych prawie 130 lat obecności w Boliwii salezjanie “zapuścili korzenie” w różnych regionach kraju, czyniąc to poprzez inkulturację charyzmatu, zaangażowanie w integralne wychowanie osoby, zawsze stawiając na pierwszym miejscu ludzi młodych, zwłaszcza tych o ograniczonych zasobach, co czynią we współpracy z całą Rodziną Salezjańską i różnymi instytucjami.

Film krótko przedstawiający rzeczywistość Inspektorii BOL jest dostępny tutaj.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet