Po dwóch latach przerwy spowodowanej pandemią (2020 i 2021), ta akcja pod nazwą “Wolontariat Misyjny UniSALESIANO” została wznowiona w tym roku, mając swoją czwartą edycję. Wzięło w niej udział około 30 osób, w tym członkowie kierownictwa, odpowiedzialni za koordynację i członkowie samorządu studenckiego, którzy przez tydzień w miesiącu lipcu zapoznawali się bezpośrednio z kulturą rdzennych wiosek Meruri i São Marcos, okazując pomoc i dzieląc się swoim entuzjazmem.  

Ks. Paulo Jácomo, prorektor “UniSALESIANO” ds. duszpasterstwa, wyjaśnił, że doświadczenie to było owocem starannej organizacji. Pierwszym etapem była rejestracja: “Był dobry odzew, zgłosiło się 59 osób, choć mogliśmy wybrać tylko 22” – powiedział.

Odpowiedzialność za wybór spadła na koordynatorki całej akcji, prof. Julianę Mitidiero (wychowanie fizyczne) i prof. Mirellę Justi (psychologia). Drugim etapem było przygotowanie wyjazdu i pracy. “Osoby wybrane i zespół organizacyjny włożyły w to wiele wysiłku, choć nie było za dużo czasu. Gromadzono ubrania, koce, jedzenie... Wszyscy ciężko pracowali” – podkreślił ks. Jácomo.

Ostatnią fazą była faza wykonawcza: wizyta i obecność studentów uniwersytetu i całego zespołu w tubylczych wioskach.

W związku z pozytywnymi i satysfakcjonującymi wynikami tej wyprawy, ks. Jácomo zapowiedział, że zapisy na akcję wolontariatu misyjnego 2023 zaczną się już w sierpniu tego roku, aby dać wolontariuszom więcej czasu na przygotowanie się do niej.

Ks. Erondi Tamandaré SDB, dyrektor generalny kampusu “UniSALESIANO” w Araçatuba, zaznaczył, że na rok 2023 proponowane są nowe metody, mające na celu większe i jeszcze lepsze zaangażowanie studentów w wolontariat misyjny. W przypadku edycji 2022 podkreślił wielkie zaangażowanie charytatywne uczniów Szkoły Salezjańskiej “Dom Luiz Lasagna”, którzy sami zebrali ponad pięć ton żywności dla rdzennych mieszkańców Mato Grosso, które zostały następnie im przekazane przez członków wyprawy. 

“Wyobrażałam sobie, że na tych wsiach znajdę coś zupełnie innego, ale kiedy tam dotarłam, mogłam zobaczyć pokorę i prostotę tych ludzi. To ludzie bardzo powściągliwi, ale z otwartym sercem, gotowi do dzielenia się swoimi historiami i zwyczajami. Dzieci, w każdym bądź razie, są czarujące. Możliwość przeżycia ośmiu dni w tych wioskach sprawiła, że zrozumiałam ‘sens życia’. Żyją z trudem i nie mają łatwego dostępu do opieki zdrowotnej, a jednak mają jedną z najpiękniejszych kultur, jakie kiedykolwiek widziałam: tańce, obrzędy, pieśni... Największą lekcją, którą zabiorę ze sobą po tej podróży, jest świadomość, że zwykłe przytulenie lub uśmiech może zmienić życie każdego człowieka. Prawdziwe szczęście leży w skromnym sposobie życia. Pomimo wszystkich różnic jesteśmy tacy sami i musimy cieszyć się prostymi chwilami, poświęcając się innym” – wyznaje 20-letnia Milena da Silva Oliveira z kierunku pielęniarstwa.

Ze swojej strony João Pedro Sangali Leite, 23-latek z kierunku medycyny, stwierdza: “Po tym, jak dowiedziałem się więcej o pracy wykonywanej wspólnie przez salezjanów w wioskach Meruri i São Marcos, zdecydowałem, że naprawdę chcę wziąć udział w programie wolontariatu misyjnego, aby móc poznać kulturę tych ludzi, a także zobaczyć i zaangażować się w tę niesamowitą bezinteresowną pracę, jaką salezjanie wykonują w tych wioskach. Przeżyłem niepowtarzalne chwile, które pozostaną w mojej pamięci na zawsze. Myślę, że ci ludzie, pomimo wszystkich problemów, z którymi się borykają, są najszczęśliwszymi i najbardziej kochającymi ludźmi, jakich kiedykolwiek spotkałem. Jest to miejsce, gdzie mając niewiele, można zrobić tak wiele i gdzie, mimo że nie ma się prawie nic, ma się wszystko, ponieważ braterstwo, koleżeństwo, solidarność i przyjaźń przeważają nad wszelkimi problemami, które mogą się pojawić. Jest to prawdziwe znaczenie rodziny.

Jeśli chodzi o mnie, główne lekcje, jakie wyniosłem, były dwie: zawsze się dzielić i pomagać, a także być wdzięcznym za każdą okazję, jaką daje nam życie. Doświadczyłem ogromnej konwersji wartości, ponieważ wielokrotnie jest tak, że przywiązujemy wagę do pewnych rzeczy, które nie zasługują nawet w połowie na uwagę, jaką im poświęcamy, podczas gdy inne, którym należy poświęcić znacznie więcej uwagi, schodzą na dalszy plan”.

Monique Bueno

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet